Uzmanına Soruyoruz: Kedilerde En Sık Görülen İç Parazitler Hangileridir?

Toxocara Cati

Toxocara cati, kedilerde yaygın olarak bulunan bir yuvarlak solucan türüdür. Bu parazit, kedi bağırsağında yaşayarak beslenir ve çoğalır. Yetişkin solucanlar, genellikle birkaç santimetre uzunluğunda beyaz veya krem renkli olup, kedinin sindirim sisteminde bulunur. Kedilerin özellikle yavru olanları bu parazite karşı daha hassastır.

Bulaşma Yolları:

Anne Sütü: Toxocara cati enfekte olmuş bir anne kedinin sütü yoluyla yavru kedilere geçebilir.
Enfekte Avlar: Kediler, enfekte olmuş fareler veya kuşlar gibi avları yediğinde de bu paraziti alabilirler.
Dışkı: Kediler, enfekte dışkı ile kontamine olmuş toprak veya diğer yüzeylerle temas ettiğinde de parazite maruz kalabilirler.

Belirtiler:

Karın şişkinliği
İshal veya kabızlık
Zayıflık veya kilo kaybı
Kusma (bazen solucanlar kusmukta görülebilir)
Tüylerin mat ve sağlıksız görünmesi

Zoonotik Risk:

Toxocara cati, insanlara da bulaşabilen zoonotik bir parazittir. İnsanlar genellikle enfekte olmuş kedi dışkısıyla kontamine olmuş toprak veya kum gibi materyallerle temas ederek bu paraziti alabilirler. İnsanlarda, Toxocara cati larvaları, iç organlarda ve gözde ciddi sağlık sorunlarına yol açabilecek şekilde göç edebilir. Bu durum, “toksokariazis” olarak adlandırılır ve özellikle çocuklar için tehlikelidir. Kedilerde dışkı ve kum temizliği titizlikle ve eldiven kullanmak gibi hijyenik kurallara uygun olarak yapıldığında riskler ortadan kalkacaktır.

Tedavi ve Önleme:

Kedilerde Toxocara cati enfeksiyonu, veteriner hekimler tarafından önerilen anti-parazitik ilaçlarla tedavi edilir. Kedilerin düzenli olarak parazit kontrollerinin yapılması, dışkılarının temizlenmesi ve hijyen kurallarına dikkat edilmesi bu parazitin yayılmasını önlemek için önemlidir.

Dipylidium Caninum

Dipylidium caninum, köpekler, kediler ve nadiren de olsa insanlar dahil olmak üzere birçok memeli türünde görülen bir bağırsak parazitidir. Bu parazit, özellikle evcil hayvanlarda yaygın olarak bulunan bir tür şerit solucandır (tenya). Dipylidium caninum’un karakteristik özelliği, ince ve yassı bir yapıya sahip olması ve vücut segmentlerinden oluşmasıdır.

Bulaşma Yolları:

Pireler ve Bitler: Dipylidium caninum’un yaşam döngüsü, ara konakçılar olan pireler ve bitler aracılığıyla sürdürülür. Parazitin yumurtaları, dışkı yoluyla dış ortama atılır ve pire larvaları tarafından yutulur. Pire veya bit, bu yumurtaları aldıktan sonra gelişen parazit larvası pire içinde büyür.
Yutma: Bir kedi veya köpek, kendini temizlerken pireyi veya biti yutarsa, pire içinde bulunan parazit larvası hayvanın bağırsaklarına yerleşir ve burada yetişkin bir tenya haline gelir.

Belirtiler:

Anüs Etrafında Kaşıntı: Hayvanlar anüs çevresinde kaşıntı nedeniyle sık sık yere sürtünerek “kızak çekme” davranışı gösterebilirler.
Kilo Kaybı: Özellikle şiddetli enfeksiyonlarda kilo kaybı görülebilir.
İshal: Dışkıda anormal yumuşaklık veya ishal gözlemlenebilir.
Dışkıda Segmentler: Parazitin segmentleri (proglottid) bazen dışkıda veya anüs çevresinde görülebilir. Bu segmentler pirinç tanesi gibi küçük ve beyazımsı bir görünümde olabilir.

Zoonotik Risk:

Dipylidium caninum, insanlara da bulaşabilen bir parazittir, ancak bu oldukça nadirdir. İnsanlar genellikle enfekte bir pireyi kazara yutması sonucu enfekte olurlar. Çocuklar, yere düşen pireleri ellerine alıp ağızlarına götürdüklerinde bu riske daha açıktır. İnsanlarda enfeksiyon genellikle hafif semptomlarla seyreder ve tedavi edilebilir.

Tedavi ve Önleme:

Tedavi: Enfekte hayvanlar, veteriner hekim tarafından önerilen her ay veya üç ayda bir kullanılması gereken anti-parazitik ilaçlarla tedavi edilir. Bu ilaçlar, bağırsaktaki tenyaları etkili bir şekilde ortadan kaldırır. Anti-paraziter ilaçlar veteriner hekim kontrolünde kullanılmalıdır. Bu ürünleri kullanmadan önce, kullanım alanları, etki süreleri ve etki spekturumu… gibi detayları öğrenmek için mutlaka prospektüs bilgilerini okuyun ve veteriner hekiminizden bilgi isteyin.
Pire Kontrolü: Enfeksiyonun önlenmesi için pire kontrolü çok önemlidir. Evcil hayvanların 12 ay boyunca düzenli olarak pire kontrolü yapılmalı ve yaşadıkları ortamda da pirelerle mücadele edilmelidir. Unutmayın patili dostunuz evden hiç çıkmasa bile parazitler için en riskli taşıyıcı siz ve evin diğer bireyleridir.
Hijyen: Hayvan sahipleri, özellikle çocuklar olmak üzere, herkesin hijyen kurallarına uymasını sağlamalıdır. Hayvanlarla temas ettikten sonra ellerin yıkanması, enfeksiyon riskini azaltır.

Dipylidium caninum enfeksiyonu, genellikle tedavi edilebilir olsa da, önleme en iyi yaklaşımdır. Bu nedenle, düzenli veteriner kontrolleri ve uygun pire kontrolü, evcil hayvanların sağlığını korumada kritik öneme sahiptir.